Images and Stories tagged with #artdaily on instagram

Inferno, Purgatorio, Paradiso #Artsy #IanFabro #MixedMedia #Triptych #Hell #Purgatory #Paradise #MacabreArt #Art #ContemporaryArt #ArtoftheDay #ArtDaily #ArtLife #ArtLovers #ArtPorn #ArtFairPH2019

The Link

7:18pm 02/22/2019 0 1

.
🔺️سری زمین شناسی🔺️ اثر #مارکو_گریگوریان#MarcosGrigorian 🔺️
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
🔶️نقاشی معاصر ایران: مدرنیسم یا نوآوری؟ (بخش پایانی)
🔷️#رویین_پاکباز
نقاشی معاصر ایران از جنبش مدرن اروپایی مایه های بسیار گرفته است و حتی در مواردی سبک ها و گرایش هایی را مورد تقلید قرار داده است. حاصل این بهره گیری ها به صورت نوآوری هایی بدست آمدند. ضیاپور در ساده سازی شکل ها و کاربست این روش در موضوع ها و نقش مایه های ملهم از هنر دوران قاجار و هنر قومی و روستایی، مارکو گریگوریان در کارهای اولیه اش در تجسم قوی از موادی چون خاک و کاهگل و پلی استر، هانیبال الخاص در روایت گرایی رک و بی پیرایه مضمون های اساطیری، سپهری در مکاشفه ی شاعرانه طبیعت و... این نوآوری ها همچنان ادامه می یابند و نقاشی معاصر را غنی و غنی تر می سازند. اما سخن صرفا بر سر این نیست که تمایزی میان مدرنیسم و نوآوری قایل شویم. بلکه می توان از آن به مسئله ی دیگری برسیم یعنی بحث پست مدرنیته که داغ است. در سالهای اخیر در محافل هنری و بخصوص در دانشکده ها با بحث پست مدرنیسم، مدرنیسم پسین یا مدرنیسم نو رو به رو هستیم. در واپسین سالهای قرن بیستم اصول و ارزش ها یکسر دگرگون شدند و برای آن که با زمانه همگام باشیم باید گرایش های دهه های اخیر را بشناسیم و یا تجربیات هنری خود را با این گرایش ها تطبیق دهیم. چنین است که توجه خاصی به هنر کانسپچوال مبذول شده، ایده های هنر اجرا و اینستالیشن در ذهن ها می آید و اجرا می شود. بی شک این شور و جنبش لازم است چرا که حساسیت های ما را به حال و آینده بشر نشان می دهد.
اما به راستی می دانیم که در پی چه چیزی هستیم و چرا؟ در جامعه ای که درگیر و دار گذار از سنت به تجدد است نقد مدرنیته از چه دیدگاهی باید باشد؟ پست مدرنیته در چه معنایی قرار می گیرد؟ اگر هنر ما به دلایل مشخص، مدرنیسم را هنوز درونی نکرده است فراتر از آن به کجا می رود و به سوی کدام هدف؟
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

Golshan ( @golshan_sadeghi )

. 🔺️سری زمین شناسی🔺️ اثر #مارکو_گریگوریان #MarcosGrigorian 🔺️ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔶️نقاشی معاصر ایران: مدرنیسم یا نوآوری؟ (بخش پایانی) 🔷️#رویین_پاکباز نقاشی معاصر ایران از جنبش مدرن اروپایی مایه های بسیار گرفته است و حتی در مواردی سبک ها و گرایش هایی را مورد تقلید قرار داده است. حاصل این بهره گیری ها به صورت نوآوری هایی بدست آمدند. ضیاپور در ساده سازی شکل ها و کاربست این روش در موضوع ها و نقش مایه های ملهم از هنر دوران قاجار و هنر قومی و روستایی، مارکو گریگوریان در کارهای اولیه اش در تجسم قوی از موادی چون خاک و کاهگل و پلی استر، هانیبال الخاص در روایت گرایی رک و بی پیرایه مضمون های اساطیری، سپهری در مکاشفه ی شاعرانه طبیعت و... این نوآوری ها همچنان ادامه می یابند و نقاشی معاصر را غنی و غنی تر می سازند. اما سخن صرفا بر سر این نیست که تمایزی میان مدرنیسم و نوآوری قایل شویم. بلکه می توان از آن به مسئله ی دیگری برسیم یعنی بحث پست مدرنیته که داغ است. در سالهای اخیر در محافل هنری و بخصوص در دانشکده ها با بحث پست مدرنیسم، مدرنیسم پسین یا مدرنیسم نو رو به رو هستیم. در واپسین سالهای قرن بیستم اصول و ارزش ها یکسر دگرگون شدند و برای آن که با زمانه همگام باشیم باید گرایش های دهه های اخیر را بشناسیم و یا تجربیات هنری خود را با این گرایش ها تطبیق دهیم. چنین است که توجه خاصی به هنر کانسپچوال مبذول شده، ایده های هنر اجرا و اینستالیشن در ذهن ها می آید و اجرا می شود. بی شک این شور و جنبش لازم است چرا که حساسیت های ما را به حال و آینده بشر نشان می دهد. اما به راستی می دانیم که در پی چه چیزی هستیم و چرا؟ در جامعه ای که درگیر و دار گذار از سنت به تجدد است نقد مدرنیته از چه دیدگاهی باید باشد؟ پست مدرنیته در چه معنایی قرار می گیرد؟ اگر هنر ما به دلایل مشخص، مدرنیسم را هنوز درونی نکرده است فراتر از آن به کجا می رود و به سوی کدام هدف؟ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

6:09pm 02/12/2019 27 548

.
🔺️بدون عنوان🔺️ اثر #سهراب_سپهری #SohrabSepehri 🔺️
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
🔷️نقاشی معاصر ایران: مدرنیسم یا نوآوری؟ (بخش دوم)
🔶️#رویین_پاکباز

مدرنیسم در روند نفی ارزش های سنتی تغییری اساسی در پایگاه اجتماعی هنرمند و کارکرد هنر پدید آورد. حال اگر به نقاشی معاصر ایران بازگردیم ملاحظه می کنیم که اساسا هیچ یک از ویژگی هایی که در مدرنیسم وجود داشت در آن مشهود نیست. بیاد داشته باشیم که مدرنیسم در ۱۹۰۵ تولد پیدا کرد یعنی تقریبا همزمان با مشروطیت. در ایران انجمن خروس جنگی ۱۳۲۸ به وجود آمد که معادل با ۱۹۴۹ است، یعنی پس از جنگ جهانی دوم که به زعم بسیاری کسان مدرنیسم به آخرین مراحل اش قدم می گذاشت. جبهه ای که در مقابل نوپردازان ایرانی قرار داشت نه از لحاظ هنری قابل قیاس با آکادمیسین های اروپایی بود و نه حتی چنان قدرت و نفوذ اجتماعی و سیاسی را دارا بود. در واقع جنبش نوگرایی در ایران حرکتی شبه مدرنیستی است.
حال اینجا این سوال پیش می آید که در حالی که مدرنیسم یک زبان هنری بین المللی فراهم آورده نقاش ایرانی نمی بایست از این زبان استفاده کند؟ بی شک پاسخ مثبت است. مسئله این است که جوهر مدرنیسم اروپایی تا چه حد درک شده است؟ اگر احمد اسفندیاری در سال های ۱۳۲۰ رنگ های درخشانی همانند رنگ های سزان به کار می برد و فضای تصویر را دو بعدی نشان می داد آیا تردیدهای سزان برای تفسیر صوری طبیعت و ترجمه ی اشیا به فرم را نیز عمیقا احساس کرده بود؟ آیا اگر جلیل ضیاپور که یکی از نظریه پردازان جنبش نوگرایی در ایران نیز بود، ترکیب بندی های هندسی از گنبد و گل دسته ها می ساخت همچون پیکاسو و براک خود را از زیر بار سنگین پنج قرن طبیعت گرایی می رانید؟ آیا از خود سوال کرده ایم چرا فوتوریسم هیچ گاه در ایران مورد توجه قرار نگرفت؟ چرا فقط شاخه ی طبیعت گرای سورئالیسم پیروانی در ایران پیدا کرد؟ چرا اکسپرسیونیسم برای بسیاری از هنرمندان معاصر ایران جذاب بود؟ چرا انواع نقاشی انتزاع گرا به سرعت در ایران اشاعه یافت؟ و بالاخره چرا نقاشی معاصر ایران از لحاظ اسلوب های ساخت و اجرا و فن و نوآوری مواد هنوز قرن نوزدهمی است؟ یافتن پاسخ این پرسش ها مشروط به بررسی دقیق نسبت تجربه های نقاشی معاصر با مدرنیسم است.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

Golshan ( @golshan_sadeghi )

. 🔺️بدون عنوان🔺️ اثر #سهراب_سپهری #SohrabSepehri 🔺️ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔷️نقاشی معاصر ایران: مدرنیسم یا نوآوری؟ (بخش دوم) 🔶️#رویین_پاکباز مدرنیسم در روند نفی ارزش های سنتی تغییری اساسی در پایگاه اجتماعی هنرمند و کارکرد هنر پدید آورد. حال اگر به نقاشی معاصر ایران بازگردیم ملاحظه می کنیم که اساسا هیچ یک از ویژگی هایی که در مدرنیسم وجود داشت در آن مشهود نیست. بیاد داشته باشیم که مدرنیسم در ۱۹۰۵ تولد پیدا کرد یعنی تقریبا همزمان با مشروطیت. در ایران انجمن خروس جنگی ۱۳۲۸ به وجود آمد که معادل با ۱۹۴۹ است، یعنی پس از جنگ جهانی دوم که به زعم بسیاری کسان مدرنیسم به آخرین مراحل اش قدم می گذاشت. جبهه ای که در مقابل نوپردازان ایرانی قرار داشت نه از لحاظ هنری قابل قیاس با آکادمیسین های اروپایی بود و نه حتی چنان قدرت و نفوذ اجتماعی و سیاسی را دارا بود. در واقع جنبش نوگرایی در ایران حرکتی شبه مدرنیستی است. حال اینجا این سوال پیش می آید که در حالی که مدرنیسم یک زبان هنری بین المللی فراهم آورده نقاش ایرانی نمی بایست از این زبان استفاده کند؟ بی شک پاسخ مثبت است. مسئله این است که جوهر مدرنیسم اروپایی تا چه حد درک شده است؟ اگر احمد اسفندیاری در سال های ۱۳۲۰ رنگ های درخشانی همانند رنگ های سزان به کار می برد و فضای تصویر را دو بعدی نشان می داد آیا تردیدهای سزان برای تفسیر صوری طبیعت و ترجمه ی اشیا به فرم را نیز عمیقا احساس کرده بود؟ آیا اگر جلیل ضیاپور که یکی از نظریه پردازان جنبش نوگرایی در ایران نیز بود، ترکیب بندی های هندسی از گنبد و گل دسته ها می ساخت همچون پیکاسو و براک خود را از زیر بار سنگین پنج قرن طبیعت گرایی می رانید؟ آیا از خود سوال کرده ایم چرا فوتوریسم هیچ گاه در ایران مورد توجه قرار نگرفت؟ چرا فقط شاخه ی طبیعت گرای سورئالیسم پیروانی در ایران پیدا کرد؟ چرا اکسپرسیونیسم برای بسیاری از هنرمندان معاصر ایران جذاب بود؟ چرا انواع نقاشی انتزاع گرا به سرعت در ایران اشاعه یافت؟ و بالاخره چرا نقاشی معاصر ایران از لحاظ اسلوب های ساخت و اجرا و فن و نوآوری مواد هنوز قرن نوزدهمی است؟ یافتن پاسخ این پرسش ها مشروط به بررسی دقیق نسبت تجربه های نقاشی معاصر با مدرنیسم است. ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

1:05pm 02/11/2019 39 734

Stories about #artdaily

#artdaily medias